Komentarz do pierwszego czytania
Czy Bóg jest najważniejszy w naszym życiu? Czasem uważamy, że to najbliżsi powinni być na pierwszym miejscu. To przecież ich najbardziej kochamy. A czy On, Stwórca wszystkiego, ma szansę stanąć na szczycie naszej piramidy hierarchii ważności osób? Zdarza się, że tak jest i wtedy mówimy za świętym Augustynem, że Gdy Bóg jest na pierwszym miejscu, wtedy wszystko jest na właściwym miejscu. Kto Boga uznaje za drogowskaz i priorytet swojego życia, ten zdaje sobie sprawę, że w konsekwencji jest to przyjęcie zobowiązań, jakimi są przykazania i nauczanie Jezusa. Priorytet Boga w naszym życiu wybrzmiewa wtedy, gdy żyjemy sakramentami i słowem Bożym. Kiedy szanujemy drugiego człowieka, choć ma zupełnie inne poglądy niż my. Kiedy pozostajemy wierni swoim zobowiązaniom małżeńskim, kapłańskim czy zakonnym. Gdy potrafimy dać świadectwo prawdy o drugim człowieku, rezygnując z zemsty, mściwości i nienawiści. W przeciwnym razie to wszystko może stać się bożkiem w naszym życiu.
W osobistej modlitwie prośmy o to, abyśmy potrafili stawiać Boga na pierwszym miejscu w swoim życiu, abyśmy mogli powiedzieć, że Jezus jest naszym jedynym Panem, Tym, któremu pozwalamy kształtować nasze życie poprzez sakrament Pokuty i Eucharystii.
Komentarz do psalmu
Dzisiejszy krótki psalm zaprasza nas do dziękczynienia i wdzięczności Bogu. Każdy przeżyty dzień jest okazją do tego, aby chwalić Pana i dziękować Mu. Być wdzięcznym, to dostrzegać Boże działanie w swoim życiu. I nie chodzi tylko o dziękowanie za to, że coś nam się udało, bo przecież nie zawsze tak jest. Być wdzięcznym, to umieć przyjąć z ręki Boga trudną lekcję, której nam niekiedy udziela, szczególnie wtedy, gdy nie wszystko idzie po naszej myśli. Być wdzięcznym, to przyjąć z ręki Boga to, co dobre i to, co nie sprawia nam przyjemności, wierząc, że On jest Panem naszego życia i wie, co jest dla nas najlepsze.
Komentarz do Ewangelii
W dzisiejszej ewangelii Jezus opowiada o złym i dobrym drzewie oraz o dobrej i złej budowli. Odnosi to do serca człowieka. Serce, które jest pełne Boga, patrzy na świat i drugiego człowieka z miłością, która ma w Nim początek. Poczucie, że Bóg mnie kocha, pozwala spojrzeć na innych Jego oczami pełnymi miłości i miłosierdzia. Wszystko to jest możliwe, gdy prawdy Boże uznamy za fundament naszego życia. Gdy na Jezusie i Jego Ewangelii będziemy budować swoje życie. Nie ominą nas trudności, ale właśnie wtedy Jezus będzie dla nas podporą i to dzięki Niemu przetrwamy tak jak dom zbudowany na mocnym fundamencie.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Elżbietę Zakrzewską CSC
Source: czytanie